Wulkanizm niesie ze sobą zarówno pozytywne jak i negatywne skutki. Ograniczenie tych drugich jest wprawdzie trudne, jednak zależnie od siły i częstotliwości zdarzeń oraz możliwości społeczeństw żyjących na tych terenach realne, a podejmowane przez nie działania zróżnicowane. Mimo ryzyka wiążącego się z zamieszkiwaniem regionów aktywnego wulkanizmu obszary te są gęsto zaludnione. Na terenach zagrożonych władze, wspierane przez naukowców, ponoszą odpowiedzialność za efektywne zarządzanie ryzykiem oraz przygotowanie planów ewakuacji, co pozwala na ograniczenie strat materialnych, czy uratowanie życia mieszkańców. Zatem czy i w jaki sposób społeczeństwa wyspiarskie zamieszkujące tereny bezpośrednio zagrożone aktywnością wulkaniczną mogą przeciwdziałać jej negatywnym skutkom? W artykule odniesiono się do erupcji znajdujących się na wyspach wulkanów: Mont Pelée (Martynika), Soufrière Hills (Montserrat), Pinatubo (Luzon), Helgafell (Heimaey), Ruapehu (Nowa Zelandia) i Santa Barbara (Terceira).