Celem badań była ocena aktywizacji zasobów jako źródła przewagi konkurencyjnej między regionami Polski Wschodniej w latach 2008 i 2010. Badania zostały wykonane w oparciu o dane liczbowe GUS dotyczące województw, a więc w pełni wiarygodne. Dla realizacji celu posłużono się następującymi metodami badawczymi: analizy ilościowej i jakościowej, poziomej oraz pionowej a także metodą porównawczą. Z przeprowadzonych badań wynika, że pogarsza się spójność gospodarcza i społeczna regionów Polski Wschodniej z pozostałymi regionami w Polsce. Ogranicza to ich rozwój i konkurencyjność. Konkurencyjność między województwami Polski Wschodniej jest na zbliżonym poziomie. Decydują o tym podobieństwa odnośnie: 1) wysokości wynagrodzenia za pracę, 2) struktur gałęziowych gospodarki, 3) wartości dodanej brutto na jednego zatrudnionego, 4) niski popyt na produkty i usługi. Wskazane uwarunkowania działalności w tych regionach bardziej uzasadniają współpracę między nimi niż konkurowanie. Z teorii systemu i dokonanej analizy wynika, że przewagę konkurencyjną między regionami należy określać przy pomocy wartości nowo wytworzonej przypadającej na jednego zatrudnionego. Hierarchia województw według tego kryterium przedstawia się następująco, zaczynając od tego o najwyższej wartości: 1) warmińsko-mazurskie, 2) podlaskie, 3) świętokrzyskie, 4) podkarpackie, 5) lubelskie. Kluczowa strategia wzrostu gospodarczego w badanych województwach była oparta o zwiększanie wartości kapitału (czynnik ekstensywny) a zmniejszanie zatrudnienia w warunkach nasilonego bezrobocia (czynnik intensywny). W warunkach niskiego wynagrodzenia za pracę strategia ta okazała się mało skuteczna.