Celem artykułu była ocena dotychczasowego procesu organizowania się producentów rolnych w grupach producenckich w Polsce oraz określenie dalszych kierunków rozwoju tej formy współpracy. W opracowaniu przedyskutowano wskazywane w literaturze czynniki determinujące rozwój grup producenckich, następnie poddano analizie ramy prawne oraz politykę wsparcia grup producenckich w Polsce. Obecny poziom zrzeszenia producentów w grupach producentów rolnych oraz grupach producentów owoców i warzyw jest dalece niewystarczający. Pomimo nie tak malej liczby grup producenckich – ponad 1500 podmiotów, liczba zrzeszonych rolników wciąż stanowi niewielki (poniżej 3%) odsetek producentów rolnych korzystających ze wsparcia w ramach polityki rolnej. Ponadto funkcjonujące grupy wciąż dysponują niewielkim potencjałem produkcyjnym – wprowadzają na rynek ok. 6% całkowitej produkcji. W ożywieniu procesu zrzeszania się rolników istotne znaczenie miały środki finansowe kierowane do tych podmiotów w ramach Programów Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw. Projektowane obecnie na lata 2014-2020 rozwiązania powinny zachęcać do tworzenia większych grup producenckich, a także promować współpracę już istniejących grup. Analizę przeprowadzono z wykorzystaniem danych wtórnych, w tym niepublikowanych danych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.