Problematyka bezdomności należy do trudnych kwestii społecznych. Nie omija ona – tak w przeszłości jak i współcześnie – społeczeństw, w których obok dobrobytu istnieje również bieda i ubóstwo. O randze bezdomności wśród problemów społecznych, decydują nie tylko trudne do zidentyfikowania parametry ilościowe, ale również dynamizm zjawiska, nastawienie społeczne oraz wciąż odnotowywane zmiany w strukturze populacji bezdomnych. Artykuł ukazuje niektóre ważniejsze modele rozwiązań o charakterze opiekuńczym i pomocowym wobec bezdomnych i ubogich, jakie na przestrzeni wieków rozwinęły się w Polsce. Ponadto przybliża skalę potrzeb ludzi dotkniętych bezdomnością, przyczyny wykluczenia z aktywności społecznej, zawodowej w kontekście przeobrażeń oraz zmieniających się uwarunkowań społecznych, ekonomicznych i politycznych w Polsce.