Celem pracy była ocena potencjału agroekologicznego rolnictwa w ujęciu regionalnym na poziomie województw. Źródłem danych były opracowania GUS (2010-2012) i wyniki badań przedstawione w publikacjach tematycznie związanych z omawianym zagadnieniem. W opracowaniu wydzielono trzy zakresy oceny, które scharakteryzowano określonymi wskaźnikami. Obejmują one jakość przestrzeni rolniczej (środowiska), stan pokrycia gleby roślinnością i stan agrochemiczny gleby. Po wyrażeniu wartości wskaźników cząstkowych w 5o skali punktowej i ich zweryfikowaniu (redukcja liczby i agregowanie wskaźników) oceniono potencjał agroekologiczny rolnictwa syntetycznym wskaźnikiem punktowym. Najkorzystniejszą jakością przestrzeni rolniczej wyróżniają się cztery województwa, tj. opolskie, dolnośląskie, kujawsko-pomorskie i lubelskie, a najgorsze warunki do produkcji rolnej mają dwa województwa – mazowieckie i podlaskie. Najlepszy stan pokrycia gleby roślinnością miały woj. lubuskie i warmińsko-mazurskie, zaś najgorszym wskaźnikiem glebochronnej funkcji roślin cechowały się województwa lubelskie i świętokrzyskie. W zakresie stanu agrochemicznego gleb wyróżniającą ocenę otrzymały woj. opolskie i dolnośląskie, natomiast najniższe noty przypadły mazowieckiemu i podlaskiemu. W syntetycznym ujęciu (trzy zakresy oceny) wskaźnik potencjału agroekologicznego rolnictwa był najkorzystniejszy w przypadku dwóch województw – opolskiego i dolnośląskiego, a zdecydowanie najgorszy w odniesieniu do mazowieckiego i podlaskiego. Niska ocena potencjału agroekologicznego wynika głównie ze słabej jakości przestrzeni rolniczej i niekorzystnego stanu agrochemicznego gleb tych województw.