ARTYKUŁ ORYGINALNY
TURYSTYKA W KAMPINOSKIM PARKU NARODOWYM W OPINII ODWIEDZAJĄCYCH
Więcej
Ukryj
1
Józef Piłsudski University of Physical Education in Warsaw
Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie
Data publikacji: 04-07-2018
Autor do korespondencji
Małgorzata Gałązka
dr Małgorzata Gałązka, Akademia Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie,
Wydział Turystyki i Rekreacji, Marymoncka 34, 00-968 Warszawa, Polska; tel. +48 22 834-04-31 wew. 369
Economic and Regional Studies 2017;10(2):28-38
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Przedmiot i cel pracy: W artykule dokonano analizy badań przeprowadzonych wśród odwiedzających Kampinoski Park Narodowy m.in. w celu poznania opinii na temat najczęściej uprawianych form aktywności
turystyczno-rekreacyjnej, a także poznania oczekiwań odwiedzających względem zarządzających obszarem chronionym w kwestii przygotowania Parku do udostępniania turystyczno-rekreacyjnego. Materiały i metody: Badania zrealizowano za pomocą metody sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem ankiety jako narzędzia badań. Grupę badaną stanowiły osoby odwiedzające Kampinoski Park Narodowy. Wyniki: Dla odwiedzających tereny Parku stanowią idealne miejsce do uprawiania głównie turystyki pieszej oraz rekreacyjnej jazdy na rowerze. Park odgrywa znaczącą rolę przede wszystkim w turystyce i rekreacji o charakterze weekendowym, stanowiąc miejsce koncentracji kilkugodzinnych spacerów czy pobytów mieszkańców aglomeracji warszawskiej. Wnioski: Badania pokazały, że Kampinoski PN jest jednym z lepiej przystosowanych polskich parków narodowych do uprawiania turystyki i rekreacji, o czym świadczy m.in. jedna z gęstszych sieci szlaków
turystycznych w kraju i bogata oferta dydaktyczno-przyrodnicza. W świetle przeprowadzonych badań można uznać, że tereny Kampinoskiego PN są dobrze przystosowane do uprawiania różnych form aktywności turystyczno-rekreacyjnej, a główne oczekiwania odwiedzających koncentrują się na
odpowiednim dbaniu o środowisko przyrodnicze oraz rozwoju drobnego biznesu prowadzonego przez społeczność lokalną.
REFERENCJE (11)
1.
Gałązka M. (2008), Aktywność turystyczna mieszkańców Warszawy w polskich parkach narodowych, W: W. Siwiński, R. Dawid, E. Mucha-Szajek (red.), Współczesne tendencje w rekreacji i turystyce. Wyższa Szkoła Hotelarstwa i Gastronomii w Poznaniu, Poznań, s. 199-210.
2.
GUS (1990), Raport o stanie, zagrożeniu i ochronie środowiska 1990. GUS, Warszawa.
3.
GUS (1998), Ochrona Środowiska 1998. GUS, Warszawa.
4.
GUS (2015), Ochrona Środowiska 2015. GUS, Warszawa.
5.
Herz L. (2003), Turystyka w Kampinoskim Parku Narodowym, W: R. Andrzejewski (red.), Kampinoski Park Narodowy. t. 2, Kampinoski Park Narodowy, Izabelin, s. 173-199.
6.
Markowski M., Okołów G. (2009), Działalność Kampinoskiego Parku Narodowego i oferta dla społeczeństwa. Materiały z konferencji popularno-naukowej nt. „50 lat Kampinoskiego Parku Narodowego – funkcje oraz znaczenie w środowisku przyrodniczym i społecznym”, Kampinoski Park Narodowy, Izabelin, s. 43-47.
7.
Misiak J. (2009), Pół wieku Kampinoskiego Parku Narodowego. Materiały z konferencji popularno-naukowej nt. „50 lat Kampinoskiego Parku Narodowego – funkcje oraz znaczenie w środowisku przyrodniczym i społecznym”. Kampinoski Park Narodowy, Izabelin, s. 19-24.
8.
Okołów G. (2003), Edukacja w Kampinoskim Parku Narodowym, W: R. Andrzejewski (red.), Kampinoski Park Narodowy. t. 2, Kampinoski Park Narodowy, Izabelin, s. 161-171.
9.
Osiński A. (2002), Turystyka w Kampinoskim Parku Narodowym, W: J. Partyka (red.), Użytkowanie turystyczne parków narodowych. Ojcowski Park Narodowy, Ojców, s. 239-246.
10.
Partyka J. (2010), Udostępnianie turystyczne parków narodowych w Polsce a krajobraz. Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego, nr 14, s. 252-263.
11.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21.07.2004 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. U., nr 229, poz. 2313).