Inspiracją do podjęcia badań naukowych w proponowanym wymiarze i kształcie jest niewielka liczba opracowań traktujących kompleksowo zagadnienia lokalizacji i rozwoju działalności gospodarczej w kontekście decyzji planistycznych gminy. Planowaniu przestrzennemu jako czynnikowi sprawczemu wszelkich przemian krajobrazu urbanizowanego poświęcano stosunkowo niewielkie zainteresowanie abstrahując od jego nadrzędnej pozycji w aranżacji otaczającego nas świata. Przyjmowano bowiem, że istniejący stan zainwestowania to konglomerat suwerennych decyzji właścicieli nieruchomości lub władz publicznych działających w interesie dobra wspólnego. Tymczasem od momentu prawnego usankcjonowania zasad ruchu budowlanego realizacja inwestycji trwale związanych z gruntem wymaga już nie tylko wiedzy i umiejętności technicznych, ale także podlega ścisłej kontroli administracyjnej poprzez egzekwowanie obowiązujących przepisów - zakazów, nakazów i norm zawartych zarówno w ustawach i rozporządzeniach, jak też uchwałach lokalnego samorządu. W nakreślonym powyżej świetle, wykonane do tej pory studia diagnostyczne wyjaśniające zmienność użytkowania gruntów w polskich miastach wydają się nieprzekonująco bądź niewystarczająco interpretować ewolucję ich struktur funkcjonalno-przestrzennych.